برادرم رامین
دیروز فهمیدم که حسود نیستم. یا راجع به رفقایم حسادت ندارم. برادرم آقا رامین نادر احمدیان را در برنامه ی تلویزیونی دیدم. نزدیک ۲۶ یا ۲۷ سال است که دوست و رفیقیم باهم. خوب و عالی و پخته و مسلط درباره ی انواع رشته های تحصیلی داشت توضیح می‌داد. خودم از تسلط او در کارش حیرت کردم. یعنی فکر نمیکردم رفیقم این همه در این سالها پیشرفت کرده باشد. خیلی خوشحال شدم و بهش زنگ زدم که تو را در تلویزیون دیدم و بارک الله به تو و گلابی چقدر خوب حرف زدی و...از این تشویق ها
از دیدن رشد و اعتلا و پیشرفت رفقا حقیقتا خوشحال می‌شوم. آن که اولاد دار می‌شود، یا خانه و ماشین می‌گیرد، یا کار و مسئولیتی پیدا می‌کند تا دوستی که کتاب می‌نویسد یا اثری هنری خلق می‌کند یا دکترا اخذ می‌کند و یا جایزه ای دشت می‌کند و...همه و همه انصافا خوشحالم می‌کند و خدا را شکر میکنم که حس حسادت و رقابت با این عزیزان را ندارم. به همین نسبت؛ ناکامی و گرفتاری و مشکلات و ضعف و فقر و خستگی رفقا هم مرا حسابی به هم می‌ریزد. من اینطورم. شما را نمی‌دانم.
آقا رامین احمدیان مشاور تحصیلی و آموزشی است و کارش در این زمینه عالی است. اگر برای خودتان و دوستان و فرزندان، دنبال مشاور خوب و مسلط هستید؛ ایشان را معرفی میکنم. یادم باشد که دوستانم را در این صفحه بیشتر معرفی کنم.
