قتل حسین!
قتل حسین علیه السلام، کار مشکلی نیست! عشق (شهوت) که در دل من آمد، محبوبیت پیدا مى کند و این محبوبیت براى من توجیه مى شود و وقتى برایم موجَّه و مزیَّن شد، دیگر حقّ خودم مى دانم که هر کارى را انجام دهم. این زینت، کار سادۀ شیطان است، که خود قسم یاد کرده:«لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ» با این توجه، آیا خیال مى کنى قتل ابا عبداللّه کار مشکلى است؟ من شخصیتم را دوست دارم، عنوانم را دوست دارم، پرستیژم را دوست دارم، رفتارم را دوست دارم. این نیاز و احتیاج، اگر مورد علاقۀ من شد و مزیّن هم شد، به این نتیجه مى‌رسم که باید این کار حتماً انجام شود. عقل، تجربه، توهّم، تخیّل، تفکّر، تأمّل، مشورت و قلب و شهوت تو، همه به یک نتیجه مى رسند که حسین را بکشى! آیا خیال مى کنید بعد از این انسان مى ایستد یا براى کشتن او از هر وسیلۀ ممکن استفاده مى کند؟! این نکته که آدم هاى بدِ تاریخ یا آدم هاى بدِ موجودِ امروز را، خیلى بد مى بینیم و مى گوییم خدا لعنتشان کند، به خاطر این است که خودمان را در آن فضاء و در آن محیط حس نمى کنیم، در حالى که هر کدام فرعونى هستیم، فقط مصرهاى ما کوچک و بزرگ شده است. استاد علی صفایی حائری کتاب اخبات ص ۱۴
