امام صادق علیه‌السلام در جمعی فرمود : { سلام بر آن مردِ بزرگی که با دست‌مزدِ خودش از کار در نخلستان‌ها و کندنِ قنات‌ها، ده هزار برده را آزاد کرد. }
پیرمردی از جمعیت فریاد کشید، : تالله، امیرالمؤمنین علیه‌السلام را میگوید ...
●دانشنامه امیرالمؤمنین، ص۴۳۷
یکی می‌تواند رضاامیرخانی باشد و یک نویسنده ی باهوش و قَدر؛ اما بی انصاف باشد و فهم سیاسی اش هم اختلال داشته باشد و گودرز را به شقایق ربط دهد. حیفِ آقارضا...
واقعا چرا؟ دو سه تا نویسنده ی کاربلد و یکی دو تا مجری و چند از آدم های خوب؛ همین الان یادشون افتاده که از سالگرد شهید رئیسی انتقاد کنند و دولتش رو بی دستاورد بدونند و فازِ نقد و روشنفکری و حق جویی بگیرن؟ چرا واقعا؟ چرا الان؟ چرا شماها؟
این کتاب از مجموعه ی آثار شهید مطهری مرتبط با حیات، بعثت، سیره و سخنان حضرت رسول روحی فداه جمع آوری شده و مجموعه ی کوتاه و قابل استفاده ای است. از منشورات کانون اندیشه ی جوان
ایّ یومیَّ من الموت افرّ
یوم لا یُقدر ام یوم قُدر
یوم لا یقدر لا اخشی الوغی
یوم قد قدِّر لا یغنی الحذر
کدام روز از مرگ فرار کنم؟
روزی که مرگ مقدر نشده
یا روزی که مقدر شده؟
روزی که مقدر نشده،
از هیاهوی جنگ نمی‌ترسم
روزی که مقدر شده،
فرار فایده‌ای ندارد.
این ابیات روی زره امیرالمومنین علی علیه السلام مکتوب بوده است.
میخواستم این کتاب را در آستانه ی ارتحال امام بخوانم؛ اما جذاب و گیرا بود و یکی دو شبه خواندمش. کتاب دو بخش دارد. بخش اول بیانات کمتر منتشر شده ی امام و بخش دوم خاطرات کمتر شنیده شده ی ایشان. گزینش آقای نامداری گزینش خوب و جالبی است. برای شناخت امام خمینی ره از بهترین و کم حجم ترینِ منابع و برای نوجوانان هم خوب و قابل استفاده است.
کتاب «دوره‌ات نگذشته، مربی! » را مطالعه کردم. از معدود کتاب‌های مورد نیاز مربیان امروزی هست. به رفقای خودم حتما پیشنهاد میکنم. از ویژگی‌های بارز کتاب؛ اختصار و استفاده از هنر ایجاز و همچنین ادبیات کاربردی و مناسب استفاده‌ی فعالان عرصه‌ی تربیت می‌باشد.
امیدوارم و انتظار می‌رود از نویسنده‌ی خوش‌ذوق این اثر که قلم روان و شیوای خویش را در این راستا متوقف نکند و مشتاقان و فعالان تربیتی را بیش از پیش بهره‌مند سازد.
راستش این است که اساسا روز تولد آدم هایی مثل ما، چیز خاصی نیست که بخواهی برای آن کلمه ای خرج کنی! اما خب یادآور است لااقل. یادی از روزهای از دست رفته و روزهای به دست نیامده ی پیش رو. اما روز تولد شهید؛ یادآورِ روزهای خوب و سازنده ای است که او طی کرده تا روزهای نیامده ی ما را بسازد. چندی با خودم میگفتم دیگر خیلی از او ننویس که شورَش در نیاید. اما باز هم نتوانستم جلوی دل و دستم را بگیرم. روز تولدش از صبح همین طور تصویرش در ذهنم بود. هیچ عکس دلبخواه و خوبی و هیچ متن و کلمه ای هم برایش پیدا نکردم. الا همین حرف که هنوز هم در قلب من و دوستانش و شاید هم کسانی که او را ندیده اند؛ منزل دارد.
جای او بر چشم من است. بر سرِ من است. هیچ کس هم یادش نکند؛ من از یادش نمی کاهم. بگذار لااقل همین یک کار را بلد باشم. همین که نامی از محمدعبدی به میان بیاورم. تولدت مبارک آقای مربی!
آقای شهید عبدی
۲۷ اردیبهشت ۱۳۵۵ بود که در نازی آباد تهران به دنیا آمدی. ولی ماندن را دوست نداشتی و ۲۲ سال بعدش، خیلی زود از دنیا دَر رفتی که رفتی...
چند داستان خوب برای نوجوانان و مختص آنها. عموم داستان ها علیه ظلم شاه و پهلوی است و تلاش نوجوان ها در راه مبارزه. کوتاه و زودخوان. از انتشارات سوره مهر.
چند داستان کوتاه جالب که اولیش راجع فردی که مرض قند دارد و دومی هم از زبانِ معتادی بود، بسیار خواندنی بودند. کلا داستان کوتاه اگر درست و درمان نوشته بشود؛ بسیار خوب درونیات آدم ها را برملا و ترسیم می‌کند. این کتاب البته به خاطرِ ادبیاتِ خاص نویسنده و برخی کلمات، برای نوجوانان زود است خواندنش. البته که نوجوان امروز چندین پله در الفاظ و فحش و کلمه های ناجور، جلوترند از ماها
چند داستان کوتاهِ خواندنی و با درونمایه ی اخلاقی و دینی. با حال و هوای اهل بیت علیهم السلام و شهدا و شهادت و برخی مسائل اجتماعی. داستان مزه ی انار این کتاب مزه ی دیگری داشت و فاصله ی ما با شهید شدن را نمایان می‌کند. کتابی درس آموز که برای نوجوان ها هم خوب و آموزنده است.
