کتاب چالش رواقی

 

رواقی گری شاخه ای از انواع مکاتب فلسفی است که حدود چهارصد سال پیش توسط زنون پایه گذاری و مطرح شد. رواقی گری بر اساس مستقل بودن و تاثرناپذیری اراده ی آدمی در مواجهه با التهابات بیرونی بنا شده است. یعنی هرچه قدر جان و دل آدم، فارغ از محیط بیرونی و بی توجه به سختی ها و پستی و بلندی های زندگی بار بیاید، زندگی آرام تری خواهد داشت. ظاهرا این دست کتاب ها اخیرا رواج پیدا کرده اند و مورد استقبال قرار گرفته اند. اما پیش می آید که برخی از فرآورده‌ها و خروجی های این مکتب هم زرد و سطحی باشند. این کتاب هم به نظرم همین طور آمد. نزدیک به ۷۰ صفحه از ۱۷۷ صفحه ی کتاب را خواندم و رهایش کردم. دیدم فایده ای ندارد و ارزش ادامه دادن ندارد. قبلا هم عرض کرده بودم که حتما کتابی را که در اوایل یا اواسط آن متوجه بی باری و کم ارزشی اش شدیم؛ بهتر است شجاعانه رها کنیم.

 

 

کتاب خلوت فکر

کتاب خلوت فکر کتابی که نیمه، رهایش کردم

گاهی در محل کار دقایقی محدود، به برخی از کتاب های موجود در قفسه اتاق نگاه میکنم. با همان شیوه ی مطالعه ی ده دقیقه ای، برخی کتاب ها را در محل کار تمام میکنم. کتاب خلوت فکر که برخی از مباحث فلسفی و اجتماعی را متذکر شده است، را می‌خواندم. اما دیدم یا نمی‌فهمم یا بدردم نمی‌خورد یا حالا زود است که بخواهم ذهنم را مشغول به این بحث ها بکنم. می گویند یکی از مغالطات این است که آدم با خودش می‌گوید: حالا که کتابی را شروع کردم؛ نباید نصفه رهایش کنم. حتی اگر بدرد نمی‌خورد، نصفه وِل کردنش نشانه ی تنبلی است و از این حرفها.... اما عقلا می‌گویند که به این مغالطه توجه نکن و کتابی را که مسأله ات نیست را رها کن و تا آخرش نخوان. بهرحال فکر کنم شما هم با من موافق باشید که با این عُمر کم و فرصت محدود و حوصله ی کم، آدم باید روی سوال ها و مسأله هایش تمرکز کند و وقت را از دست ندهد.

 

کتاب ما و راه دشوار تجدد

دو ماه طول کشید تا کم کم این کتاب را تمام کنم. ذهن ما عادت کرده به مباحث دم دستی و زودفهم. با ادبیات و رمان و خاطرات شهدا و روایت های روزمره ذهن مان خو گرفته و تاب مسائل جدی و فلسفی را ندارد. کتابِ فیلسوفِ زمانه ی ما، آقای دکتر رضا داوری اردکانی مباحثی داشت که برای اهالی فرهنگ و تربیت، خواندنش را و تأمل و تعمق در آنها را ضروری می بینم. اطلاعِ ما از کلان بحث های فرهنگی، امری ناگزیر و لازم است. علاوه بر بحث های مربوط به سنت و مدرنیته، تجدد غربی، مسأله توسعه، مهاجرت دانشمندان، جهان های قدیم و...یک مقاله ی جالب در کتاب بود با این عنوان: " وقت چیست و چگونه تلف می شود". کتاب را انتشاراتِ نقد فرهنگ چاپ کرده است.

 

کتاب اعتراف

اعتراف کتاب کوچکی است از تالستوی. تالستوی را به خاطر آثار کم نظیرش مثل جنگ و صلح، آناکارنینا و... پیامبر نویسندگان نامیده اند. کارهایش خواندنی است. اعتراف هم داستان خروج او از اعتقاد به خدا و ایمان و مذهب و رجوع دوباره ی او به ایمانِ مذهبی است. کتاب با این سوال که زندگی چیست و چه معنایی دارد شروع می شود و بعد در صفحات متعدد اشاره به این دارد که زندگی جز شرّ چیز دیگری نیست! اما در ادامه معنای دیگری از زندگی را می یابد و... مقایسه ی تالستوی بین ایمان و اعتقاد طبقه ی روشنفکر و نویسنده با ایمان طبقات عامی و فرودست بسیار جالب است. نوشته ای صریح، کوتاه و خواندنی. به نظرم بد نیست اگر دچار چنین سوالاتی هستید که اساسا این زندگی چیست و به چه درد می‌خورد و وقتی قرار است بمیریم و خاک شویم؛ پس این همه تلاش و کار و امید برای چیست و سوالات دیگر، این کتاب کوچک از نشر گمان را که در رده ی کتاب های فلسفی‌ و تجربه ی زندگی چاپ شده است را بخوانید.

کتاب قلندر و قلعه

بسم الله

کتاب جالب و خواندنی است. البته شاید خیلی متن حرفه ای نباشد اما دل نشین و جذاب است. داستان شیخ اشراق و سیر روحی و فکری او و حوادث زمانه و آدمهایش و...قابل تامل است. کتاب مرا به یاد کتاب سرگشته ی راه حق انداخت. کتاب را نیکوس کازانتزاکیس انداخت. داستان فرانسوا اسیزی هم کم و بیش مثل همین است. البته با اغراق مسیحی وار. اما قلندر و قلعه به روح و جان ما نزدیک است.