توفیق پیدا کردم و «حاجی فیروز» ِ جناب میثم رشیدی مهرآبادی را خواندم. کتابی مختصر، با روایاتی کوتاه و به هم پیوسته از خاطرات رزمنده ی بی ادعای زنجانی، دیده بان جانباز فیروز احمدی. خاطرات این عزیز افزون از 60 صفحه بیشتر نیست. به انضمام دو گفتگوی کوتاه با برادر و پدر حاج فیروز که هر دو رزمنده و پای کار انقلاب و جنگ بوده اند. تمام این روایت ها و مصاحبه ها در 80 صفحه ارائه شده است. همین قدر کوتاه.
برای آنها که بهانه ی حجم کتاب، آن ها را از وادی مطالعه دور کرده است، فرصت مغتنمی است تا سری به کتاب بزنند و از احوالات شیرین و سلوک مهیج این رزمنده باصفا بهره‌مند شوند. ما در این کتاب با قلم چندان برجسته ای مواجهه نیستیم. نه از آن جهت که نویسنده از ارائه مطلب در فرم قابل قبول، ناتوان باشد، بلکه او سعی کرده است تا بدون کمترین دخل و تصرفی، آیینه وار و ساده مطالب را در معرض نگاه علاقمندان قرار دهد. کتاب علی‌رغم کوتاهی خود بسیار شیرین و روان است. با گفتارهای کوتاهِ دنباله دار و تیترهای شیرین و نمکی. در این کتاب به تناسب و به فواصل مختلف از بسیاری از شهیدان و فرماندهان جنگ یاد شده است. حاج فیروز احمدی که دستی در کار نانوایی داشته و دارد ، عشقش به وطن و دفاع از مقدسات، او را به صحنه جنگ کشاند. این مرد توانا در کمتر از حد معمول، فوت و فن دیده‌بانی را یاد می‌گیرد و در این حیطه و فن، از سرآمدان رسته ی خود می‌شود.
حاجی فیروز واقعاً در بی ادعایی و گمنامی و اخلاص نمونه است. همین بس که با اینکه شرایط خوبی را به لحاظ تجربه جنگی داشته است بعد از جنگ، از سپاه خود را معاف می‌کند و به همان نانوایی خود برمی‌گردد. داستان شنیدنی و پر فراز و نشیب او و همرزمانش، بویژه دیده بانان جبهه حقیقتاً خواندنی شده است، مخصوصاً داستان مجروحیت های فراوان او. آن فراز از مجروحیتش که بخشی از روده های او داخل کیسه نایلونی تا مدتی همراهش بوده است برای ماها غیرقابل هضم و عجیب است! این کارها فقط از دست رزمندگان و بسیجیان خمینی برمی‌آید. این رزمنده ی جوان، زیرک، کنجکاو و... البته شیطنت های جالبی داشته است. تا آنجا که حتی بی خبر از چشم فرمانده به مرخصی می آمده و برمیگشته و آب هم از آب تکان نمی خورده! خلاصه هر آنچه که از خوبی این کتاب بشود گفت کم است. حرف اینجاست که حجم قابل توجهی از داده‌های خوب و مطلوب را نویسنده در جملاتی کوتاه و مختصر بیان کرده و این حُسن بزرگ کتاب است. و همین یعنی اینکه مطول نویسی و مفصل گویی، همیشه پاسخگوی نیازهای خوانندگان نیست. گاهی باید برای آنها که کمتر حوصله می کنند لقمه های کوچک را آماده کرد. از این جهت حاجی فیروز کتاب برجسته ایست که مختصر و مفید به اصل و اساس مطالب پرداخته است و حواشی را نیز تا آنجا که اصل مطالب تحت الشعاع قرار نگیرد، پوشش داده است. خواندن این کتاب را به همه علاقمندان پیشنهاد می کنم. کتاب را نشر نارگل در ۱۱۲ صفحه آماده کرده است. «کتاب حاجی فیروز» را بخوانید و لذت ببرید. خاطرات ایشان البته جای شرح و بسط بیشتری دارد. نویسنده محترم اگر حوصله داشته باشد و فرصتی بکند خوب است که این خاطرات را دوباره بازنویسی بکند و مصاحبه و تحقیق بیشتری از آقای فیروزاحمدی بگیرد. مسلم این است که خاطرات او قابلیت تفصیل و تبدیل شدن به یک داستان جذاب و پر کشش و حتی یک رمان خواندنی را نیز دارد.
روزی با مرحوم پدر برای نماز ظهر از خانه بیرون آمدیم. کنارِ درخانه میخ بلندی کوبیده شده بود. مرحوم پدر به آقا مهدی(اخوی) گفت: بابا این میخ را بکوب یا بیرون بیاور تا خدایی نکرده موجب آسیب زدن به عبا یا چادر یا دست کسی نشود. آقامهدی قبول کرد که انجام دهد. پس از بازگشت از نماز، دیدیم هنوز میخ سرجایش هست؛ مرحوم پدر به آقا مهدی رو کرد و گفت: مگر نگفتم این میخ را در بیاور؟ آقا مهدی جواب داد: آقا جان! اگر خدا نخواهد عبا یا چادر کسی گیر نمی کند! مرحوم پدر فرمودند: باز تنبلی موحدت کرده؟! برای مرحوم سید عبدالهادی شیرازی این جریان را نقل کردم. ایشان خندید و فرمود: واقعا همین گونه است که اکثر موحدین، توحیدشان به خاطر تنبلی شان است. آیت الله نصرالله شاه آبادی
ما شده در یک لحظه‌هایی از عمر ما شده باشد ما برای حضرت حجت بی‌قرار باشیم؟ برای رنج‌هایی که در دل او هست صدمه ببینیم؟ اصلا یک همچنین هوسی در دل ما بوده که با ولی خدا لحظه‌ای را باشیم. خلوتی داشته باشیم. آدم یک غذای خوب یک چایی خوب یک برنج خوب یک مرغی کبکی آهویی برایش در یک فرصت‌هایی فراهم می‌شود در این لحظه‌هایی که این امکانات را پیدا می‌کند آیا این هوس هست در او که این را با ولیش بخورد؟ ببینید این لحظه‌ها نهفته‌ترین حالتها و شیدایی و یا طلب‌های ما را به ماها نشان می‌دهد آدم یک چیز خوبی را پیدا می‌کند به یاد بعضی از دوستانش می‌افتد به یاد خیلی هاشون نمی‌افتد این نشان می‌دهد که چقدر شیداست چقدر محب است چقدر بی‌قرار است...
سلام. خیلی وقته که حال و حوصله ی به روزکردن وبلاگ رو نداشتم. حالا هم که اومدم خیلی مزاحمت ندارم. شب ها قبل از خواب چند صفحه از رمان ماتی خان رو میخونم. کار خوندنی ای از جناب عبدالرحمن اونق. از انتشارات سوره مهر. شما هم حال داشتید این داستان رو که تو حال و هوای ترکمن صحراست از دست ندید.
از ۱۰ زن قهرمان تا «امواج اراده‌ها»ی ایرانی که تحریم‌ها را شست...
حسن مجیدیان، نویسنده و منتقد ادبی، در یادداشتی نگاهی انداخته است به پنج عنوان کتاب تازه‌منتشر شده توسط انتشارات راه یار.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انتشارات راه یار، وابسته به دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسامی، از سال 1397 فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کرده و به عنوان «ناشر فرهنگ، اندیشه و تجربۀ انقاب اسلامی» تاکنون آثاری در زمینه فرهنگ و رسانه، تاریخ شفاهی پیشرفت، تاریخ شفاهی جبهۀ فرهنگی و هنری انقلاب، تاریخ شفاهی زنان، تاریخ شفاهی معلمان و مربیان و مدارس انقلاب، جهاد سازندگی و... منتشر کرده است. حسن مجیدیان، نویسنده و منتقد ادبی، در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است، نگاهی به پنج عنوان کتاب اخیر این ناشر داشته است که در ادامه می‌خوانید:
از اتفاقات خوب و خوشایند این سال‌ها که مایه امیدواری فراوان است، فعالیت‌های پژوهشی و منشورات قابل توجه دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است. این عزیزان، در سال‌های از سر گذشته_ یعنی همین سه چهار سال آخر_به ویژه در حوزه تاریخ شفاهی انقلاب گل کاشتند. خروجی‌های مفید، قابل اعتناء و اتکا، روشمند و قابل الگوگیری در حوزه‌های مختلفی که انقلاب اسلامی با آن سر و کار داشته است، نتیجه فعالیت‌های شبانه‌روزی و مجاهدانه‌ی اعضای این دفتر است.
در یک دسته‌بندی کلی_ تا آنجا که بنده مطلعم_ محورهایی همچون تاریخ شفاهی، مطالعات تربیتی، مطالعات فرهنگی هنری و مطالعات تاریخی سیاسی، بنای مطالعات و پژوهش‌های این دفتر بوده و باز هم تا آنجا که بنده احصاء کرده‌ام، قریب به 80 عنوان کتاب در این حوزه‌ها منتشر شده است. با نگاهی واقع‌بینانه و دور از هیجان و تعصب و نه حتی از جانب کسی که آثار دفتر را دنبال می‌کند و به آنها علاقه‌مند است، باید اذعان کرد عموم خروجی‌های دفتر مطالعات، قابل استفاده، مفید، شسته و رفته و به‌دردبخور است. اگر در تمام این کتاب‌ها، این ادعا مورد‌پذیرش نباشد حداقل در مواردی که بنده سر و کار داشته‌ام و کتاب‌ها به دستم رسیده، احساس من این بوده که برای این کارها حوصله، دقت، هنر و حساسیت صرف شده است.
کتاب‌هایی همچون «مسجد رهبر» و «سلول‌های بهاری» که حقاً و انصافاً جامع و کاربردی و دارای اسلوبِ پژوهش و پردازش جالبی هستند. اولی تاریخ شفاهی مسجد کرامت مشهد در دوران مبارزات نهضت اسلامی و دومی شرحی از زندگی، موفقیت‌ها و دستاوردهای علمی دکتر حسین بهاروند، پدر علم جنین‌شناسی بنیادی ایران. و یا مثل همین کتاب دوم، «آرزوهای دست‌ساز» و «داستان رویان». همچنین «ابوعلی کجاست»، «تو شهید نمی‌شوی»، «به اضافه مردم»، «نان سال‌های جنگ»، «خانم مربی»، «مربای گل محمدی»، «دختر تبریز»، «نعمت جان» و... همه اینها که نام برده شد در نوع خود از بهترین کتاب‌ها و در موضوع خود از خوب‌ترین منابعِ قابل استفاده و استناد هستند؛ البته ذکر این نکته مهم است که سهم مطالعات تربیتی دفتر، به نسبت محورهای دیگر، متأسفانه کم‌رمق و بی‌جان است.
اگرچه پژوهش و نگارش تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی با همه شاخه‌ها و گستردگی‌اش، مهم و اولویت‌دار است و اگرچه مطالعات فرهنگی هنری و پرداختن به کارنامه پربار انقلاب اسلامی در این حوزه اهمیت دارد و همچنین اگرچه از مطالعات تاریخی و سیاسی نمی‌توان چشم پوشید، اما مسلم و واضح است که ضرورت پرداختن به مطالعات تربیتی، بیش از سایر عرصه‌ها احساس می‌شود. انقلاب ما در حیطه مسائل تربیتی در مدارس، کانون‌های فرهنگی و تبلیغی، هیئات دانش آموزی، حلقه‌های نوجوانانه، مساجد، پایگاه‌های بسیج، کانون‌های پرورشی و فکری، انجمن‌های اسلامی و... دستاوردِ کمی نداشته است. اساساً و به اعتقاد برخی از اندیشمندان، نظام تربیتی مقدم بر سایر نظام‌هاست. تا آدم تربیت نشود و شاکله و بنیان و شخصیتی نیابد و تا در او جریانی از فهم و اندیشه شکل نگیرد، هر چقدر هم که ما نظامات دیگرِ او در فرهنگ و اجتماع و سیاست را سَرِپا و مهیا کنیم، این انسان تربیت‌نیافته، به جایی نخواهد رسید و بلکه آن نظامات دیگر را هم به هباء و هدر خواهد داد و به فساد خواهد کشانید.
جا دارد دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، حالا که کار دستش آمده و در این مسیر روانه شده و الحمدالله خوب هم دارد پیش می‌رود، عنایت خاصی به حوزه مطالعات تربیتی داشته باشد و از اهمیت این شاخه غفلت ننماید. امروز خیلی از مربیان و دست‌اندرکاران عرصه تربیت و آنها که در سنگرهای مختلف با بچه‌های مردم سر و کار دارند، به تجربه‌نگاری حوزه تربیت و استفاده از تجربه ذی‌قیمت نسل قبل در مدارس، مساجد و کانون‌های تربیتی نیاز دارند. با توجه به تحولات مهم زمانه جدید، دگرگونی «نظام مسائل تربیتی»، ضرورت توجه و بازبینی راه طی‌شده، تأمین و اتخاذ راهبردها و شیوه‌های نو و متقن و... دخیل کردن متخصصان، کارشناسان مجرب، مربیان و معلمان در مطالعات حوزه تربیت در بیش از همیشه احساس می‌شود. اگر در این زمینه ورود کنیم گنج‌های فراوانی برای کشف و استخراج خواهیم یافت ان‌شاءالله.
«در میان سرخپوست‌ها»؛ سفرنامه دانشجویی امریکای لاتین
دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی با مسئله محوری، واقع‌بینی، کاربردی بودن، محصول محوری و... امروز از جریانات خوب، شاخص، فعال و اثر گذار در عرصه فرهنگی انقلاب اسلامی است و امیدواریم این روند خوب و مسیر روشن با موفقیت و سرعت بیشتری طی شود و دچار سردرگمی، تکرار، رکود و وقفه نشود.
با محبت دوستان خوب انتشارات راه یار در تعطیلات نوروز پنج عنوان کتاب از منشورات جدید دفتر به دستم رسید. هر پنج کتاب در حوزه تاریخ شفاهی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی هستند. «در میان سرخپوست‌ها» (شاخه جنبش دانشجویی)، «عزیز خانم» (زنان انقلاب اسلامی)، «امواج اراده‌ها» (ایران پیشرفته)، «به چند خیاط ماهر نیازمندیم» و «نوبت شماست» (مدافعان سلامت).
«در میان سرخپوست‌ها» که خاطرات شفاهی سفر دانشجویان عدالتخواه به کشور بولیوی است توسط احسان دهقانی و امین سردارآبادی تحقیق و تدوین شده است. این مجموعه‌ی جمع‌وجور ِ90 صفحه‌ای اولین پژوهشِ مربوط به جنبش دانشجویی ذیل تاریخ شفاهی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به شمار می‌رود. سفر دانشجویان راوی این کتاب در اواخر دهه 80 شمسی و برای شرکت در کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوا و حقوق مادر زمین بوده است. حاصل آن سفر، خاطرات کوتاه و به هم پیوسته‌ای است که درک نسبتاً روشنی از نقاط اشتراک جمهوری اسلامی ایران و کشورهای آمریکای لاتین را به دست می‌دهد. ویژگی خوب کتاب، روایتِ بلاواسطه راویان از جریانات سفر، کوتاهی خاطرات که برخی از آنها حتی در حد نیم‌صفحه هستند، تیترهای متناسب و گویا، پوشش حواشی جذاب سفر ذیل پرداخت به مسائل اصلی، پاورقی و ارجاعات و معرفی‌های مناسب، ضمائم و عکس‌های فراوان در انتهای کتاب و... است.
رفتار خوب و شوقانگیز مردم آن خطه با دانشجویان ما، اشتیاق آنها به درک و شنیدن مبانی فکری انقلاب، جریانِ ضعیف رسانه‌ای جمهوری اسلامی، تحرک نه‌چندان جان‌دار دستگاه دیپلماسی در موضوعات فرهنگی و عدم ارتباط با بدنه مردم، کمبود مراکز فرهنگی و محصولات متناسب دینی و فرهنگی ما در آمریکای لاتین، علاقه مردم بولیوی به پوشش دانشجویان و شوق آنها به ایرانی‌ها، توجه رسانه‌ها و پوشش خوب آنها به سفر بروبچه‌های دانشجوی ما و... به اضافه حواشی بامزه و اجتناب‌ناپذیر چنین سفرهای نیز در این کتاب به اختصار، بیان و پردازش شده است. طرح جلد کتاب هم بامزه و هوشمندانه است. در صفحات انتهای کتاب هم دو سه مقاله و متن بلند مرتبط با موضوع کتاب آورده شده که در حکم جمع‌بندی برای کتاب است. کتاب در نهایت مفید و خواندنی است و خیلی هم وقت نمی‌گیرد چون متن اصلی مربوط به سفر در حدود 100 صفحه است. فعالان فرهنگی ما، دانشجویان عضو انجمن‌های اسلامی در مناطق مختلف، آنها که سودای کار بین‌الملل دارند و علاقه‌مندان به زیست‌بوم آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی خوب است که این کتاب را از نظر بگذرانند.
10قصه از 10زن قهرمان
اما دو کتاب «به چند خیاط ماهر نیازمندیم» و «نوبت شماست» که هر دو به فعالیت‌های یزدی‌های عزیز در مبارزه با کرونا پرداخته است نیز کتاب‌های دیگری است که از نظر گذراندم.
کتاب «به چند خیاط ماهر نیازمندیم» اولین مجموعه از موضوع مدافعان سلامت ذیل تاریخ شفاهی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به شمار می‌رود. در این کتاب خاطرات بانوان خیاط یزدی در ایام کرونا روایت شده است. تحقیق کار به عهده خانم سمانه سنایی و تدوین آن را خانم‌ها ملیحه جهان‌آرا، زینب کشاورز و اسما مرتضایی را انجام داده‌اند. این مجموعه فاخر، کاملاً زنانه هست. هم راویان و هم تدوین‌گران کتاب، خانم‌ها هستند.
حوزه/ "همیشه مربی" مشتمل بر مجموعه گفتارهای مرتبط و به هم پیوسته‌ای راجع به فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی شهید محمد عبدی که بیش از هر چیز دغدغه تربیت نسل جدید به خصوص نوجوان ها را داشت.
به گزارش خبرگزاری حوزه، این کتاب ارزشمند که به همت انتشارات شهید کاظمی چاپ شده، درباره این شهید والامقام است که به گفته دوستان و اطرافیانش، بیش از هر چیز، سروکله زدن با بچه‌های نوجوان و دغدغه ی تربیت و رشد آن ها باعث محبوبیتش شد.
بنابر این گزارش، "همیشه مربی" نتیجه گپ و گفت صمیمانه با دوستان، خانواده و شاگردان شهید عبدی است که در قالب ۳ فصل با عناوین «خدا کند همیشه جا برای دویدن باشد»، «خداوند مرا آفریده است برای معلمی و مربی‌گری» و «من مثل حضرت زهرا(س) شهید می‌شوم» تدوین و منتشر شده است.
شهید محمد عبدی در دهه ۷۰ در شرق تهران و منطقه تهرانپارس از جمله بسیجیان فعال و مربیان با همتی بود که در سنگر مسجد و مدرسه در ارتباط فعال و سازنده با جوانان و نوجوانان، نقشی ویژه و ماندگار داشت.
عمر کوتاه و پرمخاطره او بر سر تربیت نسلی گذشت که قرار است در آینده بسیار نزدیک، علمدار عرصه فرهنگ و تربیت این انقلاب باشند. او و هم‌نسلانش در واقع پس از ارتحال ملکوتی حضرت امام (ره) و با آغاز دهه ۷۰ و خوابیدن شور و حال جنگ، به اقتضای ضرورت آن دهه، در سنگر فرهنگ مشغول مجاهدت و فعالیت شدند.
آن ها در زمره اصحاب آخرالزمانی حضرت ولی عصر(عج) بودند که حقیقتاً شب و روزشان و جوانی و سرمایه و استعداد و آینده‌شان را به این مسیر آوردند و کار کردند. در این میان محمد عبدی، اما چیز دیگری بود! او با آتش درون، پیوسته در مخاطره سوختن و در سودای رفتن بود. و عاقبت سوخت و رفت...
این گزارش می افزاید: جاذبه‌های رفتاری و اخلاقی و روحی این شهید والامقام، نزد نوجوانان از او یک معلم آگاه و توانمند و قابل اعتماد ساخته بود. او نه تنها یک معلم دلسوز که الحق و الانصاف یک بسیجی فهیم و تکلیف‌گرا و یک مشاور و همدل قابل اتکا برای قشر نوجوان به شمار می رفت.
در این کتاب ۲۲۰ صفحه ای، همچنین به فعالیت‌های مستمر و مؤثر او در مسجد و پایگاه بسیج و مدرسه و حال و هوای این شهید عزیز در ماه‌ها و روزهای پایانی زندگی اش و به خصوص حضور و مأموریتش در سیستان و بلوچستان پرداخته شده است.
کتاب «همیشه مربی» نوشته حسن مجیدیان درباره زندگی و سیره تربیتی زندگی شهید محمد عبدی توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر و راهی بازار نشر شد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انتشارات شهید کاظمی، کتاب «همیشه مربی» نوشته حسن مجیدیان دربرگیرنده مجموعه گفتارهای مرتبط و به هم‌پیوسته‌ای از فعالیت‌های فرهنگی و سیره تربیتی شهید محمد عبدی به‌تازگی توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر و راهی بازار نشر شده است.
این‌کتاب که حاصل گفتگو با خانواده، دوستان و شاگردان این‌شهید است، در سه فصل با عناوین «خدا کند همیشه جا برای دویدن باشد»، «خداوند مرا آفریده است برای معلمی و مربی گری» و « من مثل حضرت زهرا(س) شهید می‌شوم» تدوین شده است. شهید محمد عبدی در دهه۷۰ در شرق تهران و منطقه تهرانپارس از جمله بسیجیان فعال و مربیان با همتی بود که در سنگر مسجد و مدرسه در ارتباط فعال و سازنده با جوانان و نوجوانان، نقشی ویژه و ماندگار داشت.
شهید محمدعبدی را آنها که دغدغه بچه‌های مردم را دارند، خوب می‌شناسند. محمد عبدی، مربی و معلم و دلسوز نوجوان و جوان بود. عمر کوتاه و پر مخاطره‌ی او بر سر تربیت نسلی گذشت که قرار است در آینده‌ی بسیار نزدیک، علمدار عرصه‌ی فرهنگ و تربیت این انقلاب باشند. او و هم نسلان و هم‌قطارانش بعد از رحلت امام راحل (ره) و با آغاز دهه ۷۰ و خوابیدن شور و حال جنگ، به اقتضای ضرورت آن دهه و آن سال‌ها، در سنگر فرهنگ مشغول مجاهدت و فعالیت شدند. شب و روزشان و جوانی و سرمایه و استعداد و آینده‌شان را به این مسیر آوردند و کار کردند. در این میان محمد عبدی؛ اما چیز دیگری بود! او با آتش درون، پیوسته در مخاطره سوختن و در سودای رفتن بود. و عاقبت سوخت و رفت...
جاذبه‌های رفتاری و اخلاقی و روحی محمد عبدی، در نزد نوجوانان از او یک معلم آگاه و توانمند و قابل اعتماد ساخته بود. او نه فقط یک معلم دلسوز که الحق یک بسیجی فهیم و تکلیف‌گرا و یک مشاور و همدل قابل اتکاء برای نوجوانان بود.
در تمام این‌سال‌ها ضرورت پرداختن به زندگی او و جمع‌آوری خاطراتش دغدغه شاگردان او بوده. این‌مهم به لطف الهی در یکی دو سال گذشته منجر به تولید کتاب «همیشه مربی» شد. از آنجا که هنوز یاد و نام او و روش‌ها و توصیه‌های او در فضای تربیتی بین دوستان و شاگران او زنده است، بخش اعظم کتاب را خاطرات تربیتی و سر و کله زدن‌های او با بچه‌های نوجوان تشکیل می‌دهد. همچنین به فعالیت‌ها و دوندگی‌های او در مسجد و پایگاه بسیج و مدرسه و حال و هوای این‌شهید در ماه‌ها و روزهای پایانی زندگی او و حضور و ماموریتش در استان سیستان و بلوچستان پرداخته شده است.
شهید عبدی متولد سال ۱۳۵۵ است و ۱۶ بهمن‌ماه سال ۱۳۷۷ براثر اصابت گلوله اشرار ایرانشهر در سیستان بلوچستان به شهادت رسید.
کتاب «همیشه مربی» با ۲۲۰ صفحه و قیمت ۳۵ هزار تومان منتشر شده است.
علاقه‌مندان جهت تهیه کتاب می‌توانند از طریق سایت رسمی انتشارات شهیدکاظمی (https://nashreshahidkazemi.ir/) و یا ارسال نام کتاب به سامانه پیام کوتاه 3000141441 کتاب را تهیه کنند.
سلام. کتاب همیشه مربی رو میتونید با تخفیف 20 درصدی از سایت من و کتاب و یا سایت انتشارات شهید کاظمی خریداری کنید. ان شالله یه دردتون بخوره و به دوستان دیگر هم معرفی بفرمایید...
