پی یر

ادبیات هم قوت قلم می آورد و هم قوت بیان. سبد کلمات آدم را سنگین می‌کند و احساسات او را بر می انگیزاند. در این میان کتاب های کریستیان بوبن را باید با حوصله خواند. کتاب هایش را باید سرِ فرصت و در خلوت و فراغت خواند. چرا که سرشار از کلمات و توصیفات ادبی و مناظر و تخیلات و اشارات گوناگون است. کتاب پی یر نوعی نامه ی سرگشاده از بوبن به پی یر سولاژ؛ نقاش بزرگ فرانسوی است. با همه ی این حرف ها این پست را جهت ثبت در آرشیو خودم نوشتم و چندان به کسی توصیه اش نمیکنم