واقعا بلد نیستم!

یکی به من گفت چرا راجع به مسائل روز چیزی نمی‌نویسی؟ قتل الهه حسین نژاد، بحث حاج آقا قاسمیان، شیخ حسین انصاریان، مذاکرات و... گفتم بهش: حقیقتا بلد نیستم. نمیدانم. این مسائل اولا بنیادین نیستند و زودگذرند. روزنامه ای و روزانه است. تا میخواهی راجع به پیشامدی ذهنت را جمع و جور کنی، حادثه ی بعدی از راه رسیده! من هم به ابعاد مختلف داستان دسترسی ندارم و وصل به جایی هم نیستم که از اصلِ داستان خبر داشته باشم! راستش تحلیل بلد نیستم و توی این مسائل دنباله روی آنهایی هستم که قبولشان دارم! من در معرفی کانالم نوشته ام یادداشت ها و انتخاب های... لذا در همین حد بلدم و اظهار نظر در مورد همه ی مسائل را عقلانی و عاقلانه نمی‌بینم. حتی در مورد یادداشت های خودم هم مطمئن نیستم تماما درست و منطبق با واقع باشد.

هفت عامل فروپاشی سریع سوریه اسد

 

پرسشی که اینک همه جهان را فرا گرفته علت فروپاشی فوری نظام سوریه در طول یازده روز بود. من به سه دلیل عمومی و چهار دلیل مربوط به شرایط اخیر اشاره می‌کنم: اول، بدبینی شدید جامعه سوری نسبت به حاکمیت بود که منجر به تضعیف شدید حمایت مردم و عدم تمایل آنان به دفاع گشت. دوم، فروپاشی اقتصاد سوریه بدلیل جنگ و تحریم بود که خستگی مردم از حاکمیت را به اوج خود رساند. سوم، فساد موجود در ارتش سوریه که از گذشته به رشوه گیری گسترده معروف بود و اساسا انگیزه جنگیدن نداشت! عملا ارتش هیچ جنگی در این روزها نکرد و مسلحین بدون درگیری جلو آمدند. خریدن برخی سران ارتش هم منتفی نیست. چهارم، بازسازی تصویر معارضه در سالهای اخیر و خصوصا در ابتدای ورود به حلب بود که مردم را از تصویر قاتل وحشی فاصله داد و حتی آن را مفیدتر از دولت خود دیدند! پنجم، عدم درخواست جدی اسد از ایران برای دخالت بدلیل دل بستن به وعده های دیگران بود. همین که مسلحین دو روز در حمص معطل شدند بدلیل حضور برخی نیروهای غیرسوری بود و نهایتا هم ارتش خالی کرد. ششم، حذف کردن قوات وطنی سوریه، که ایران در کارکرد مستشاری خود آموزش داده بود با انگیزه گرفتن کمک مالی از غرب‌- در دو سال اخیر- که اگر بودند جای ارتش پر‌ می‌شد. هفتم، اعلام عدم حمایت جدی روسیه در سفر آخر بشار به آنجا بود که منجر به ناامیدی او از امکان مقاومت داشت.

 علیرضا کمیلی

فقدان منابع

به شخصه در این مدت برای خودم ثابت شد که منابع خبری و تحلیلی ای که دنبال میکنم چقدر بی مایه و درپیت بودند و هستند. چه می‌گفتند و چه شد! کاش یکی پیدا می شد و چند تا منبع خوب و درست و درمان و عاقل و هیجان گریز و بینا و کلان نگر و... به ما معرفی می‌کرد. "فقدان منابع و مصادر عاقلانه"، بیچاره کرده ما را

چرا واقعا؟ چرا اینطور شده ایم؟

چرا واقعا؟ چرا اینطور شده ایم؟

چرا این همه خبر و تحلیل می‌خوانیم اما عاجز از ارائه ی یک خط تحلیلِ درست و درمان هستیم؟ چرا این همه کتاب و مطلب، برای ما خروجی ندارد؟ چرا راجع به پیشامدها و اتفاقات روز مثل غزه و طوفان‌الاقصی و حمله ی قریب الوقوع ما به رژیم و بحث های روزِ اجتماعی و فرهنگی و... صرفا نظاره گر و مصرف کننده ایم؟ چرا فقط گوش مان به دهان این و آن است؟ چرا حتی یک جمله از نهاد و فکر و تولیدِ خودمان نداریم؟ من فکر میکنم دلیلش تعطیلی فکر است. ما تفکرکردن را بلد نیستیم. ما اصلا تفکر را با تخیل اشتباه گرفته ایم. میبافیم اما تحلیل نداریم. گمشده ی ما تفکر است. نیاز ما یادگیریِِ تفکر است. بدبختی ما دوری از تفکر است. احتیاج ما عقلانیت است. شما چه نظری دارید؟