هیچیم!

عرفی شیرازی گفته:

گمان مبر که تو چون بگذری جهان بگذشت

هزار شمع بکُشتند و انجمن باقی است!

یعنی یک وقت فکر نکنی که تو اساسِ عالَمی. تو نباشی خانه و خانواده و مُلک و ممکلت و آن جریان و این جمع و...از هم می پاشد!

هزاران هزار رفتند و خاک شدند و عالم بر مدارِ خودش می‌گردد و می‌گذرد!

 

هیچیم به خدا. خاک. کمتر از خاک و کاه.

خدا رحمتش کند که به من میگفت: تو هیچی نیستی؛ با یه آفتابه آبم میری پایین!