آدم باید خر نباشد!

 

بارها در ارتباط اجتماعی در محبت در معامله و امانتداری به یکی اعتماد میکنی و از او ضربه ی کاری می‌خوری ولی باز خریت میکنی و دوباره سراغش می‌روی و باز هم ضربه می‌خوری و هربار هم با خودت می‌گویی این بار فرق می‌کند و این بار راست می‌گوید و وفا می‌کند و رعایت می‌کند و... این چرخه ی ذلت باز وقتی تمام می‌شود که قشنگ دست از سادگی و خریت برداری و طرف را کامل از زندگیت حذف کنی! البته لطماتش تا مدت ها با توست و هی خود را ملامت میکنی که چرا خر شدم و...

داستان اعتماد به آمریکای خونخوار و اسرائیلِ حرام زاده ی بی شرفِ بی هیچ قید و بندی هم همین است! آمریکا میگوید که آی سران مقاومت بیایید در قطر مذاکره کنیم و بعد اسرائیل به همان ساختمان حمله می‌کند!

آدم باید خر نباشد بابا!

کدام یک خرترند؟

 

میرزا ابوالحسن جلوه همیشه مراتب فلسفی و حکمتی را به زبان شوخی و فکاهی ادا می‌کرد. می‌گویند وقتی سر به جیب تفکر فروبرده بود و با کسی تکلم نمی‌کرد و مثل این بود که مشغولیات ذهنی مهمی دارد. روز سوم با چهره گشاده و خندان گفت: «بالاخره قضیه حل شد!». یکی از او پرسید: «این مسئله غامض چه بود که ما را چند روز از محضر استاد محروم کرد؟». جلوه گفت: در تمام این مدت فکر می‌کردم که آیا مرید خرتر است یا مراد، بالاخره دانستم که مراد گوی سبقت را از میدان خریت برده است؛ زیرا مرید به تصور اینکه در پیش مراد خبری هست، سر تسلیم فرود آورده، ولی مراد که خود می‌داند درون خرقه چیزی و داخل صندوقش پشیزی نیست باز هم دست از لاف‌وگزاف برنمی‌دارد و خودش را رجل می‌پندارد!