هفده...نوجوانی که دلش جنگ می خواست!
چند شب پیش از این، مستند «هفده» از شبکه افق سیما پخش شد. جدیدترین اثر «محمد حاجی مقصودی» که قبلا «روی خط آتش» او را خیلی‌ها دیده و پسندیده بودند.
مستند «هفده» در باره شهید «حسن الکریدی» نوجوان ۱۷ ساله‌ای است که در سوریه به شهادت رسید. او از رزمندگان جنبش مقاومت «نجباء» عراق بوده که برای دفاع از حریم اهل بیت (علیهم السلام) در ۱۷ سالگی و در نهایت نوباوگی و نوجوانی جانش را هدیه داده است.
مستند ۱۷ دقیقه ای «هفده» با تصاویری از بازی نوجوانان در زمین فوتبال آغاز می شود. بچه‌ها غرق بازی هستند. چه در داخل مستطیل سبز و چه در کلوپ‌های پرهیجان بازی‌های رایانه‌ای. این تصاویر پیامش روشن است و آن اینکه ۱۷ ساله جماعت، کاری جز بازی ندارد. این‌ها دلشان بازی می‌خواهد و افق فهم و ادراکشان، نسبتی با معرکه نبرد و درگیری‌های بزرگ ندارد.
موسیقی مستند از نقاط قوت کار است که خوب روی کار نشسته است. تصاویر کیفیت خوبی دارند. داده‌ها و اطلاعات مستند روی هم رفته، آشنایی نسبی از شهید به دست ما می‌دهد. منابع مستند و روایت‌ها قابل قبول و دست اول هستند. روایان مستند، همرزمان شهید و پدر و مادر او هستند. بازسازی صحنه‌های مفقود شده از حضور «حسن» در جبهه هم، خوب از آب درآمده و به فهم موقعیت رزم و نحوه حضور او در صحنه نبرد کمک می‌کند.«حسن الکریدی» دقیقا در همان زمانی که عراق درگیر جنگ با داعش و گروه‌های تکفیری است، به سوریه می‌رود. برای او دفاع از حرم حضرت زینب (سلام الله علیها) از خاک عراق مهم‌تر است. او معتقد بود که عراق به اندازه کافی نیروی رزم دارد اما جبهه سوریه نیاز به رزمنده و مدافع دارد.
پدر او در این مستند برای ما روایت می‌کند که حسن در ۱۴ سالگی و قبل از بلوغ در منطقه حلب برای رزم و جهاد و مبارزه حضور داشته است. این پدر خود کم از شهیدش نیست. پدری که خودش برای پسر اسلحه می‌خرد و او را به مقر «نجباء» می‌برد تا پسرش مرد جنگ شود. تک پسری که در زندگی از لحاظ مادی چیزی کم ندارد و حتی خودرویش هنوز داخل حیاط خانه است!
نقطه قوت فیلم، حضور مادر حسن، عاشقانه‌های او، اشک‌های او و گفتگوی‌های او با «حسن» است. باید مستند را دید تا فهمید مادرشهید بودن یعنی چه.
مستند «هفده» با همه محسنات و زیبایی‌ها، به دلیل زمان کم مستند، بسیاری از مطالب را نتوانسته پردازش و منتقل کند. طبیعی است که در فرصت کم ۱۷ دقیقه‌ای، دست مستندساز برای روایت و شخصیت پردازی محدود و بسته است. این کار البته از مدت‌ها پیش ساخته شده بود و گذشت زمان و فاصله ایجاد شده در رساندن تصاویر تکمیلی و تازه، در تدوین و جمع بندی کار اثر خود را گذاشته است. با این حال در مجموعه کارهای بسیاری که برای جریان مقاومت تولید شده است این اثر هم، مطلوب،دیدنی و قابل اعتناست.
