اصلا پدر و مادرهای ما تاریخ تولد ما رو هم به سختی به یاد می آوردند. چه برسد به جشن تولد و این بازی ها. الان علاوه بر جشن تولد بچه ها، موضوع " جشن تکلیف" بچه ها هم آمده در سبد مناسبات آیینی خانواده های مذهبی. آن هم جشن تکلیف های لاکچری با کلی غذا و شیرینی و میوه و هدیه و کلی زحمت دغدغه برای والدین! خدایا پس چرا ما که از کلاس پنجم، خودسر و زیر سن تکلیف، نماز را شروع کردیم، هی تیکه و متلک میخوردیم و مسخره می‌شدیم و این ها الان کادو میگیرند؟
گاهی اوقات در محل کار یا در جاهای دیگر می‌بینم که دوستانم که اهل کار فرهنگی و تربیتی و رسانه ای هستند؛ نمازِ اولِ وقت نمی‌خوانند. من اینجور موقع ها یادِ شهید آوینی می افتم که بی وضو پشت میز تدوین نمی نشست. فکر کنم از کسی که بی اعتنا به نماز اول وقت است، هنرمند و فرهنگی کار و مربی در نمی آید. شهید مطهری در یکی از کتاب هایش عبارتی به این مضمون دارد که اگر شما نمازخوانِ خوبی نباشی، مجاهد خوبی هم نمی‌شوی. بهرحال نمازِ اول وقت برای ماها به نظرم فرض و فریضه باشد و تاخیرش روا نیست. اذان ساعت ۱۲ است و نماز برخی دوستان ساعت ۱۴، حتی ۱۵ و حتی ۱۶ را هم من دیده ام
