روی خط آتش...

مدیحه ای بر جسارت دوست داشتنی محمد حاجی مقصودی...

این روزها مستند‌سازان جوان، خبرشان روی بورس است. خصوصا که رهبرمعظم انقلاب هم، همین چند روز پیش حسابی تحویلشان گرفتند و آن ها را به مطالبی دقیق دلالت کردند. مثل نسل شاعران جوان که از راه رسیده اند و فصل نو و پرباری را برای شعر انقلاب آورده اند، نسل مستند سازان جوان و خوش آتیه و خلاق هم به جبهه ی پربرکت فرهنگی انقلاب اضافه شده اند.
دوست داشتم بروم جشنواره عمار و روی خط آتش محمد حاجی مقصودی را ببینم که نشد! اما بخت یار شد و شبکه ی مستند سیما پذیرای این مستند خوب شد. وقتی مستند را دیدم حیفم آمد که چیزی ننویسم و دعوتی نکنم برای دیدن این اثر. آن چه به چشم من آمد همه اش زیبایی و شگفتی بود. شروع جذاب و نفس گیر مستند با صحنه ای از دوندگی و هجوم رزمندگان عزیز فاطمیون، همان ابتدا خبر می دهد که این مستند، سکته و ایستایی و رکود ندارد و همه اش هیجان و خطر و تعلیق است. کیفیت تصاویر با اینکه در اغلب صحنه ها با دوربین متحرک و غیر ثابت ضبط شده اما، عالی و قابل قبول و با رنگ و لعاب چشم نواز و پذیرفتنی است. یعنی معلوم است که با دقت خوب و حوصله ی خوب تر، این تصاویر را درآورده اند. صدای گوینده ی متن هم انتخاب مناسبی است. محمدمقصودی جوان خودش متن کار را نوشته است. روایتی کاملا ساده و گفتارهایی به دور از رمز و راز و تکلف و تصنع. البته متن در عین سادگی، حاوی اطلاعات خوب و مستند و منطقی و قابل ملاحظه است. فیلم زمان مناسبی دارد. کسل کننده نیست. تا می آید که یکنواخت بشود، به ناگاه حال و هیجان عملیات، دوباره به سیر مستند جان می دهد و بیننده را سر ذوق می آورد.

ترس و زبونی دشمن با غلبه ی خوب تصاویر باورپذیر و جان دار،به خوبی در مستند آشکار است. در عین حال از نمایش سختی و پیچیدگی جنگ، رنج و تعب پیشروی، دشواری فتح مواضع،حال خوش رزمندگان و… هم غفلت نشده است. خلاصه این مستند ۴۰ دقیقه ای خسته اتان نمی کند!
شاید جانسوزترین تصویر در این مستند، صحنه ی شهادت شهیدی به نام مهدی و ضجه های همرزمش بر بالین او باشد که نم اشک را بر چشم می نشاند و داغ و درد را بر جان بیننده می اندازد..
زیبایی خیره کننده ی این کار همانا حضور بچه های باصفای افغانستانی در جای جای مستند است.انصافا در این دوره و زمانه، افغانستان را باید با بچه های دلیر فاطمیون شناخت. تجسم خوبی ها و زیبایی های این کشور مظلوم و این ملت شریف را در سیمای درخشان رزمندگان دلاور فاطمیون باید دید. بچه هایی باصفا با چهره هایی ساده و سخت اما صمیمی و تابناک. با آن گویش شیرین شان انصافا لطف دیدن این مستند را صدچندان کرده اند. نمازشان، مناجاتشان، عزاداری و مولودی خوانی شان، دورهمی و گعده و خنده شان و رزم و جنگ و شهادتشان انصافا دیدنی است. خلاصه اگر مستند را نبینید نصف عمرتان بر فناست!

همه ی این کار باشکوه را یک جوان ۲۵ساله به اتفاق دوستان و هم قطاران کم سن و سال خودش، از آب درآورده و جلوی چشمان مشتاق شما گرفته است.تهیه کننده کار هم ساسان فلاح فر است. طلبه ی هنرمند و خوش ذوقی که که برای جبهه ی مقاومت کم کار نکرده و پرونده ی قابل توجهی دارد. انصافا دست مریزاد و احسنت به ذوق و هنر و جسارت این سرمایه های آینده ی رسانه ی انقلاب اسلامی
والسلام.حسن مجیدیان