دیوانه و دلبسته‌ی
اقبال خودت باش
سرگرم خودت
عاشق احوال خودت باش
دنبال کسی باش
که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست
به دنبال خودت باش
پرواز قشنگ است
ولی بی غم و منت
منت نکش از غیر
پر بال خودت باش
اقبال لاهوری
پر گشودیم و به دیوار قفس‌ها خوردیم
وه که در حسرت یک بال پریدن مُردیم
فدیه‌واری است به زیر قدم گل، باری
نیمه‌جانی که ز چنگال خزان در بردیم
مشت حسرت به نوازش نرسیده خشکید
ناتمامیم که در غنچه‌ی خود پژمردیم
سهم خاکیم لبی از نم‌مان تر نشده
خود گرفتم می صافیم و گرفتم دُردیم
تا چه آریم به کف وقت درو؟ ما که به خاک
جز تنی خسته و قلبی نگران نسپردیم
خم نکردیم سر سرو به فرمان ستم
گرچه با تیشه‌ی توفان ز کمر تا خوردیم
زهرخندی که نچید از لب‌مان دوزخ نیز
آه از این میوه‌ی تلخی که به بار آوردیم
حسین منزوی
گنجشک‌ها که غصه روزی نمی‌خورند
ما می‌خوریم بیشتر از آب و نان، ببخش
باری اگر حرارت دوزخ نصیب ماست
ما را به شعله‌های دلِ عاشقان ببخش...
قربان ولیئی
گرچه ممکن نیست با تکرار آسانش کنند
حیف باشد غم که مشق تازه‌کارانش کنند
تازه راضی کرده‌ام دل را به دین‌داری ولی
بیم از آن دارم که دین‌داران پشیمانش کنند
ساختن با خانه فرسوده دل بهتر است
گر بنا باشد که در تعمیر ویرانش کنند
گرچه این گنجشک دیگر با قفس خو کرده است
می‌زند بر میله سر وقتی هراسانش کنند
عشق را آموزگار زهد منکر شد، چه شد؟
برملاتر می‌شود رازی که کتمانش کنند
بستن میخانه از هر خانه‌ای میخانه ساخت
می تراود نور چون در شیشه پنهانش کنند
بادها هرگز نمی‌فهمند گیسوی رها
دلرباتر می‌شود، وقتی پریشانش کنند
می‌کشم رنجی که هرگز مستحقش نیستم
در حساب روز محشر کاش جبرانش کنند
غزل جدید فاضل نظری در کتاب «نیست» که روز پنجشنبه رونمایی شد
یک مجموعه شعر حال خوب کن و عاشقانه با مضامین قابل تامل که خواندنش را که بیش از نیم ساعت وقت نمیبرد را توصیه میکنم
خدایا! در میان این همه دیوار
برای این همه زندانیِ بی دست و پا
آیا دری داری؟
به غیر از انتحارِ تلخ و تدریجی
خدایا!
هیچ آیا راه حلِ بهتری داری؟
رسول دیگری آیا
خدایا؟
با کتاب دیگری داری؟
خدایا زودتر بفرست
اگر پیغمبری داری...
مرتضی امیری اسفندقه
آقای محمدعلی مجاهدی(پروانه) از شاعران بزرگ عصر ما و از سرآمدان شعر آیینی است. شعرهای او کم نظیر و بسیار عالی است. مجموعه ی گلنفسی ها که اشعار آیینی و حکمت آمیز اوست از انتشارات شهرستان ادب، مدت هاست که چاپ شده و بسیار آموزنده و خواندنی است.
در ایامی که با این همه خبر و دلهره محاصره و خسته شده ایم، رجوع به شعر شاید تسکین بدی نباشد. خون مباح کلمات یک کتابچه ی کوچک از اشعار نو و نیمایی مصطفی مستور است که صمیمانه و عاشقانه است
زیرِ دست و نگاهِ ابراهیم
طرزِ کار تبر، بیاموزیم
در پناهِ حسین، برخیزیم
راهِ پرتابِ سر، بیاموزیم
چه امیدی به گفته های دراز؟
عملی مختصر بیاموزیم
مرگ را طی کنیم در همه حال
رفتنی مستمر، بیاموزیم...
شعر از مرحوم ابوالقاسم حسینجانی
یک مجموعه ی شعر خوب از آقای موسی عصمتی که روشندل هستند. البته با شعرهای ایشان، من اعتراف میکنم که امثال او بسیار بیناتر از من هستند و باید دست منِ کور و کر را بگیرند و با خودشان ببرند. شعر، حالِ آدم را خوب می‌کند و درس و معرفت دارد برای آدم. این کتاب شعر را با مقدمه ی خوب و خواندنی استاد محمدکاظم کاظمی ، انتشارات شهرستان ادب چاپ کرده است.
