خاطرات شهید محسن سیفی

خدا نکند که برای کتاب شهید محسن سیفی عزیز بی خیال و خسته باشم. ان شالله بزودی و دوباره دنبال خاطرات خوب آن شهید کم سن و سال اما به معشوق رسیده و واصل شده،خواهم بود.

خدایا توفیق از توست

 

چون میروی بی من مرو...

بسم الله

آن همه خسته هستم که اگر الان بیای و مرا با خودت ببری، تا ابد ممنونت خواهم بود...

چون میروی بی من مرو

ای جان تن، از تن مرو...

.

.

.

مگذار به نیمه راهم ای دوست...

 

 

شهید معنای زندگی است...

بسم الله

هر چه زندگی و طراوت است نزد شهداست. معنای زندگی و نو بودن هم ایشانند. ولی امثال من هرچه از عمر و سن شان بگذرد رو به نیستی و زوال هستند. دیروز 39 سالگی را رد کردم.یعنی پشت دروازه ی اربعین عمرم ایستاده ام. 40 سالگی موقف پختگی و تکامل و داشته هاست . و اگر نباشد پختگی و جاافتادگی، امیدی به بقیه ی عمر نیست. مگر خدا رحم کند و دستی بگیرد و راهی بسازد و جریانی تازه و زنده بیاورد. ناامید نیستم...

 

عمر بگذشت به بیحاصلی و بوالهوسی

ای پسر جام می ام ده که به پیری برسی

دریا بود...

هوالشاهد

خدا رحمت کنه شهید محسن سیفی رو . همین استیل لاتی رو معمولا داشت. حال و هوای باحال و بامزه ای داشت. تو چارچوب نبود کلا. ادعایی هم نداشت. حرف چندانی هم نمی زد . کار می کرد و کار.

این عکس هم مال دریای شمال نیست! جنوب کشوره. احتمالا و طبق گفته ی رفقا ، طلاییه است و آب های جمع شده از باران بهاری.  محسن هم دریا بود. بهار بود . باران بود ...

 

شهید حجت است

بسم الله

یک روز همین محسن سیفی ها حجتی علیه ما خواهند شد. زمانه ی آنها هم،شداید خودش را داشت. اما کاری کردند و باری برداشتند و جریانی ساختند. ما اما با هزار بهانه و توجیه مشغول خودمان هستیم...

سبقت شهدا از ما

هوالشاهد

کنار ما بودند. گاهی در مغازه و محله و پایگاه بسیج و مسجد، چشم مان جمالشان را می دید. خیلی عادی بودند و انگار یکی از ما و حتی ساده تر و عادی تر . همین آقای محسن سیفی عزیز که کسی فکر نمیکرد این طور هوایی شهادت بشود و برود از بقیه جلوتر به دامن ارباب باوفا بیفتد...

 

عکس شهید محسن سیفی

سلام

عکس های شهید سیفی را بارگذاری میکنم چون هیچ صفحه ی درست و درمانی رو پیدا نکردم که عکس های این شهید رو داشته باشه.

ما چرا عابر پس کوچه ی عادت شده ایم؟

دور افتاده ز دامان شهادت شده ایم؟

لب فرو بند که مرغان غزلخوان رفتند

مرگمان باد خدایا که شهیدان رفتند

 

 

لیاقت میخواهد و طهارت...

بسم الله

لیاقت و اجازه

تا خودشان نخواهند و میل شان نکشد و تا تو جان و دل قابلی نداشته باشی کاری از پیش نمی بری...

باور دارم که کار برای اولیای خدا و شهیدان ، لیاقت و طهارت می خواهد.

و ما کجا و آن جان و دل قابل و طاهر؟؟ من که آلودگی از سر و رویم می بارد...

راه رسیدن به شما دور بود

مقصدمان ، مبدامان گور بود...

دوباره محسن سیفی

بسم الله

از آن روزها که محسن سیفی بین ما بود، خیلی گذشته است. بیش از 22 سال. گذشت زمان غبار فراموشی روی خاطرات او کشیده است. اما ناامید نیستم و به فضل خدا همین گفته های پراکنده ی دوستان و خانواده ی او هم ، مایه های خوبی برای پرداختن و تدوین دارد. دوست دارم خودش هم به این حرکت عنایتی داشته باشد و دستی بگیرد.

خدایا توفیق از توست...

شهید عزیز محسن سیفی

بسم رب الشهدا

از امثال محسن سیفی شنفتن و نوشتن دغدغه ی این روزهای من است. این ها تاریخ زنده ی ما هستند و ماها شبیه مرده هاییم بیشتر. اگر روایت شان نکنیم، معلوم نیست برای فردای تاریخ از آنها چه چهره ای بسازند و چه روایتی را تحویل نسل های بعد دهند.

خدایا توفیق از توست...