خیال پروری

اندکی خیال‌پروری، مانند مقدار کمی داروی مخدر، سودمند است؛ تب عقل را، که گاه حاد می‌شود، تسکین می‌دهد و در روح آدمی نسیم لطیف و خنکی پدید می‌آورد که تند و تیزی تفکر محض را می‌زداید، جاهای خالی و فواصل آن را پر می‌کند، اجزا را به هم پیوند می‌دهد و زوایای اندیشه را از بین می‌برد. اما خیال‌پروری بیش از اندازه آدمی را غرق می‌کند. بدا به حال آن ذهن فعال که خود را وامی‌گذارد تا یکسره از تفکر به تخیل فرو افتد! می‌پندارد که به آسانی برمی‌خیزد و باز همه چیز به حال اول برمی‌گردد. اما اشتباه می‌کند!

 

از کتاب بینوایان ویکتورهوگو