سالگرد ورود آزادگان
۲۶ مرداد سالگرد ورود آزادگان عزیز است. نمی‌دانم شما آن روزها را به یاد دارید یا نه؟ آن روزها ما در شرق تهران و منطقه ی خاک سفید بودیم. کلاس اول یا دوم دبستان بودم. در همان منطقه ی ما که حاشیه نشین و مهاجر پذیر و به نوعی دور از فرهنگ انقلاب و جبهه بود؛ گاهی پیش می آمد که آزاده ای را به محل می آوردند. مردم جمع می شدند. محل به یکباره غوغا و قیامت می شد. آدمِ رنجور و آفتاب سوخته و بهت زده و از خوشحالی مدهوشی را می دیدیم که روی دوش مردم، مثل نگینی دوره و احاطه شده است. آن شلوغی و شادی و شیرینی و شربت و داد و قال مردم و اشک ها و لبخندها چقدر برای من جالب و در روح کودکانه ام موثر بود. دائم از بزرگترها سوال میکردیم که این آدم کیست؟ اسیر یعنی چه؟ اگر آزاد شده و به خانواده برگشته؛ چرا پس همه گریه می کنند؟ چه روزهایی! یادش بخیر. آزادگان خیلی مظلوم اند. غریب بودند و غریب ماندند. سهم شان از فیلم و سریال ها و کتاب ها هم کم است. اما ان شاالله در آسمان و نزد اولیای خدا و پیشِ رفقای شهیدشان؛ مشهور و آشنا و عزیز اند.
