بهترین کاروان اربعین

سفرِ اربعین سفر سخت و پُر دردسری است. کندن از خانه، رسیدن به مرز، پروسه ی خروج، یافتن ماشین برای رسیدن به مقصد، پیاده روی، تمهید غذا و جای خواب، رسیدن به کربلای شلوغ، زیارت و عرض ارادت به امام و برگشت به وطن طِی ساعات طولانی و بعلاوه ی مریضی احتمالی و ازدحام فوق العاده یا کمیِ پول و... حتی به تنهایی پدردرآور و دلهره زاست. اگر تنها باشی این دردسرهای شیرین را ناگزیر، داری. با زن و بچه باشی، بارت سنگین و دغدغه و نگرانی و زحمتت مضاعف است. با کاروان باشی که داستان های خاص و رنج آورِ خودش را دارد. اما در میانه ی همه ی این ها، من معتقدم بالاترین بلکه والاترین کار را آن فرد یا افرادی انجام می‌دهند که بچه های مردم را به این سفرِ نورانیِ تربیتی می آورند و برمی گردانند. این کاروان از همه کارش سخت تر و در عین حال حساس تر است. خاصه که بچه های نوجوان اولین تجربه ی اربعین شان باشد‌. همیشه غبطه میخورم به مربیان دل گُنده ای که با متربیان راهی اربعین می‌شوند. این ها ان شاالله اگر حواس جمع و خالص باشند و دور از شوائب و خطاها، از دوستانِ خوب اباعبدالله روحی فداه هستند. آقا هم برای تربیت مردم شهید شد. تربیت و کار تربیتی و فرهنگی در اربعین، چندین و چند گام به جلو پریدن است. ثمرات این کارها بعدها و به خوبی نمایان می‌شود. معجزه ی بزرگِ اردوی تربیتی زیارتی اربعین را نباید دست کم گرفت. خداقوت آقایانِ عزیزِ مربیِ بچه های مردم!

 

عکس ها برای سفر اربعینیِ بروبچه های صدرپلاسِ فرهنگسرای بهمن تهران است.