کتاب لنده ی قناری

خیلی کتاب تلخ و درد آوری است، اگرچه کلا ۵۰ صفحه هم نیست. هیچ کسی مثل محمود گلابدره یی با آن زبان تلخ و رُکش نمی‌تواند بیچارگی و بدبختی قشر کارگر، آن هم در دوره ی سیاه رژیم پهلوی را روایت کند. داستان حسن زغالی که در جنگل‌های مازندران چوب درختان را زغال میکرد و میفروخت و گذران میکرد تا بر اثر حادثه ای می آید ساوه ی تهران و کارگرِ جاروکش کارخانه می‌شود و... با عائله ی سنگین و زبان لکنت دار و زندگیِ پُر از نکبت و بدبیاری و تحقیر و.... با همه ی تلخی کتاب، اما قلم بسیار قوی و توصیفات، کم نظیر است. خواندنش آدم را از خوشی و تنبلی و فراخی شاید جدا کند. راستی این کتاب زمان شاه توقیف بوده و ممنوع!